bron Afbeelding UNFCCC
Mensheid heeft een ultieme doelstelling om haar reactie op klimaatverandering te sturen. Het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering is op 21 maart 1994 in werking getreden (UNFCCC). De 195 landen die het UNFCCC hebben geratificeerd, zijn partij bij het verdrag. Door het UNFCCC te bekrachtigen, hebben ze elk een uiteindelijk doel aangenomen dat is uiteengezet in artikel 2:
Artikel 2
Objectief
Het uiteindelijke doel van dit verdrag en eventuele bijbehorende juridische instrumenten die de Conferentie van de Partijen aanneemt is te bereiken, In overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van het Verdrag, stabilisatie van broeikasgasconcentraties in de atmosfeer op een niveau dat gevaarlijke antropogene verstoring van het klimaatsysteem zou voorkomen. Een dergelijk niveau moet worden bereikt binnen een tijdsbestek dat voldoende is om ecosystemen in staat te stellen zich op natuurlijke wijze aan de klimaatverandering aan te passen, om ervoor te zorgen dat de voedselproductie niet wordt bedreigd en om de economische ontwikkeling op duurzame wijze te laten verlopen.
De wereld heeft een uiteindelijk doel, maar is duidelijk wat er nodig is? De simpele conclusie is dat 195 landen hebben afgesproken om de concentratie van broeikasgassen ooit te stabiliseren. Maar wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?
Het International Panel on Climate Change heeft deze vraag in 2007 behandeld toen het zijn vierde beoordelingsrapport publiceerde. Ze bekijken de bevindingen van expertgroepen die bovenste risicogrenzen associëren bij wereldwijde gemiddelde temperatuurstijgingen tussen 4 ° C en 1 ° C, en broeikasgasconcentraties zo hoog als 2 delen per miljoen CO2-gelijkwaardig. De AR4 van het IPCC richt zich op de belangrijkste kwetsbaarheden die verband houden met artikel 2: biologische systemen, sociale systemen, geofysische systemen, extreme gebeurtenissen en regionale systemen. Het IPCC-artikel, Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?, Bespreekt de compleixities van deze vraag in meer detail.
Sinds 2007 hebben sommige wetenschappers 350 geïdentificeerd ppm CO2 als bovengrens, hoewel een verhoogde stralingsforcering van 1 watt per vierkante meter aarde meer omvattend is omdat het andere broeikasgassen en alle andere door de mens veroorzaakte factoren omvat (Hansen et al., 2008; Rockström et al., 2009; Steffen et al., 2015).
Kruisstukken
IPCC-2007 Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?
UNFCCC Introductie van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
UNFCCC Tekst van het verdrag (Engels) [PDF]
Referentie
UNFCCC. De eerste stappen naar een veiliger toekomst: Invoering van het klimaatverdrag. Ontvangen oktober 5, 2015, van http://unfccc.int/essential_background/convention/items/6036.php [link]
Rio
-
Rio 1992 Earth Summit (Context)
bron VN-foto | Michos Tzavaros
De VN-conferentie over milieu en ontwikkeling (UNCED) van 1992 - algemeen bekend als de Earth Summit - 'was een keerpunt in de geschiedenis van internationale onderhandelingen en legde, zoals het deed, de basis voor een nieuw wereldwijd partnerschap om duurzame ontwikkeling voor alle volkeren van de wereld ”(Cicin-Sain, 1996, p. 123). De conferentie resulteerde in vijf grote overeenkomsten:
- Rio beginselverklaring
- Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
- Verdrag inzake biologische diversiteit
- 21 Agenda
- Een 'Statement on Forest Principles'
Deze overeenkomsten bevatten een visie voor een duurzamere en rechtvaardigere mondiale samenleving. Ze wezen ook op een wegenkaart om er te komen. Dat wil zeggen, ze combineerden wettelijke verplichtingen voor landen in de twee verdragen met een verscheidenheid aan 'soft law'-principes, richtlijnen en voorschriften om natiestaten en anderen te begeleiden bij een breed scala aan milieu- en ontwikkelingskwesties.
In de decennia sinds de aardetop van 1992 in Rio de Janerio zijn de vervolgacties en overeenkomsten uiteenlopend. Als we kijken naar het huidige landschap en toekomstige acties, kan het nuttig zijn om eerdere perspectieven en contexten te overwegen die hebben geleid tot mechanismen zoals het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering. Dat is het is binnen deze ruimere context dat landen het uiteindelijke doel hebben aangenomen dat is verwoord in artikel 2 van het UNFCCC.
Kruisstukken
Earth Summit (Algemeen)
UN VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling (1992)
EOE 1992 VN-Conferentie over Milieu en Dev., Rio de Janeiro
Verklaring van Rio milieubeheer
UNEP Verklaring van Rio milieubeheer
IISD Verklaring van Rio over milieu en ontwikkeling
21 Agenda
UNEP 21 Agenda
IISD 21 Agenda
Statement of Forest Principles
UN 1992 Report. Bijlage III: Statement of Principles
IISD Statement of Principles on Forests
IISD Inleiding tot de Global Forest Beleid
Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
UNFCCC Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
IISD Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
VN-Verdrag inzake biologische diversiteit
CBD Verdrag inzake biologische diversiteit
CBD Behoud van het leven op aarde
IISD Verdrag inzake biologische diversiteit
Eerder Ontwikkelingen
IPCC 1988 creatie van International Panel on Climate Change
VN WCED ONLINE BOEK | 1987 'Brundtland-rapport'
EOE 1972 VN-conferentie over Leefmilieu, Stockholm
Stem van een Kind Delegate
"Als je niet weet hoe je het moet repareren, stop dan alsjeblieft met breken!"
~ Severn Cullis-Suzuki (Leeftijd 12 1992 op de Top van de Aarde)
bron YouTube / Wij Canada
Relevant
UNEP Severn Cullis-Suzuki 20 jaar later
ssjothiratnam.com Volledige tekst van Severn Suzuki's toespraak tot de VN Earth Summit
Referentie
Cicin-Sain, B. (1996). Earth Summit implementatie: Vooruitgang sinds Rio. Marine Policy, 20 (2), 123-143. doi: 10.1016 / S0308-597X (96) 00002-4 [tijdschrift]
SDGs
-
Duurzamheidsdoelen van de VN
Op 25 september 2015 hebben 193 lidstaten van de Verenigde Naties unaniem de nieuwe Sustainabe Development Agenda (Agenda 2030) aangenomen. In de kern heeft deze nieuwe overeenkomst 17 duurzame ontwikkelingsdoelen.
SDG 'Goal 13' ondersteunt het werk dat via het UNFCCC wordt ondernomen door in te stemmen met "dringend actie te ondernemen om de klimaatverandering en de gevolgen daarvan te bestrijden. *" SDG13 stelt de volgende doelen:
13.1 Versterken van veerkracht en aanpassingsvermogen aan klimaatgerelateerde gevaren en natuurrampen in alle landen
13.2 Maatregelen inzake klimaatverandering integreren in nationaal beleid, strategieën en planning
13.3 Verbetering van het onderwijs, de bewustmaking en de menselijke en institutionele capaciteit op het gebied van matiging van, aanpassing aan klimaatverandering, vermindering van de impact en vroegtijdige waarschuwing
13.a Uitvoering geven aan de toezegging van de ontwikkelde landen die partij zijn bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering om tegen 100 gezamenlijk $ 2020 miljard per jaar uit alle bronnen te mobiliseren om in de behoeften van ontwikkelingslanden te voorzien in de context van zinvolle mitigatiemaatregelen en transparantie over de uitvoering en het volledig operationeel maken van het Groen Klimaatfonds door het zo snel mogelijk te kapitaliseren
13.b Bevorder mechanismen voor het vergroten van de capaciteit voor effectieve planning en beheer in verband met klimaatverandering in de minst ontwikkelde landen en kleine eilandstaten in ontwikkeling, met aandacht voor vrouwen, jongeren en lokale en gemarginaliseerde gemeenschappen* Erkennen dat het klimaatverdrag is de primaire internationale, intergouvernementele forum voor de onderhandelingen over de wereldwijde respons op klimaatverandering.
Deze en de andere 16 SDGs verlengen en uitbreiden van de 8 Millenium Development Goals (MDG's) dat een wereldwijd partnerschap om extreme armoede tussen 2000 en 2015 verminderen.
UN Transformatie van onze wereld: de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling
UN Algemene Vergadering van de VN-resolutie aangenomen 25 2015 september [.pdf]
UN Records voor Duurzame Ontwikkeling van de VN-top 2015
UN Persmateriaal (september 25, 2015) Aanneming van SD Agenda
UN Persmateriaal (september 26, 2015) Meer over SD Agenda adoptie
UN BLOG (2015) Nieuwe SD-agenda met eenparigheid van stemmen 193 VN-leden goedgekeurd
PBs
-
planetaire Grenzen
Source grafische Stockholm Reslience Centre
Onderzoek naar planetaire grenzen omvat broeikasgasconcentraties en hun temperatuureffecten. En het voegt 8 andere grenzen toe om een meer holistische reeks voorgestelde omgevingsmarkeringen te bieden voor de mensheid om zich te ontwikkelen binnen of het risico te lopen rampzalige gevolgen en onomkeerbare veranderingen in het milieu te veroorzaken die schadelijk kunnen zijn voor de menselijke ontwikkeling.
Dit is een onderzoekskader, geen beleidskader dat is aangenomen door VN-lidstaten. Het gebruik van dit raamwerk impliceert de doelstelling dat menselijke activiteiten de druk op het aardsysteem minimaliseren, zodat de menselijke ontwikkeling op planetair niveau duurzaam is voor de lange termijn.
Onderzoekers erkennen dat er aanzienlijke onzekerheid bestaat voor het kwantificeren van grenzen en het identificeren van het implact van een overschreden grens op de grenzen van andere aardsysteem. De onderzoeksbenadering is waarschuwend in zijn methoden en biedt vooraf waarschuwingen waar menselijke druk de menselijke ontwikkeling in gevaar brengt.
Het kader wordt geïntroduceerd als een manier om het verbreden van de focus op het klimaatsysteem kwesties aan de bredere context van het systeem aarde veranderingen omvatten.
2009 Onderzoek
Wetenschappers creëerden het concept "planetaire grenzen" als een onderzoekskader om een veilige zone of operatieruimte te helpen identificeren en kwantificeren waarin de mensheid generatie na generatie kan gedijen. Johan Rockström en andere vooraanstaande academici (2009) stelden voor het eerst negen nauw met elkaar verbonden biofysische drempels voor die, als ze worden overschreden, 'zouden kunnen zien dat menselijke activiteiten het aardsysteem voorbij de stabiele milieutoestand van het Holoceen duwen, met gevolgen die schadelijk of zelfs catastrofaal zijn voor grote delen van de wereld '(p. 472). Voorlopig stelden ze gekwantificeerde markeringen voor zeven van de grenzen voor als 'beste eerste gissingen'.
Voor een van de grenzen, klimaatverandering, stellen ze een alternatief voor voor de 2 ° C vangrailbenadering en stellen ze grenzen voor die in overeenstemming zijn met een eerdere bevinding van James Hansen en collega's (2008). Dat is, zo stellen ze, atmosferische CO2 concentraties mogen niet hoger zijn dan 350 delen per miljoen en stralingsforcering mag niet hoger zijn dan 1 watt per vierkante meter boven het pre-industriële niveau (in 1750). Ze waarschuwen dat de meeste klimaatmodellen geen langetermijnfeedbackprocessen bevatten die de temperaturen veel hoger kunnen opdrijven dan verwacht (dwz tot 6 ° C waar 3 ° C werd geprojecteerd). "Dit", schreven ze, "zou een bedreiging vormen voor de eologische levensondersteunende systemen die zich in de late Kwartaire omgeving hebben ontwikkeld en zou de levensvatbaarheid van de hedendaagse menselijke samenlevingen ernstig op de proef stellen" (Rockström et al., 2009, p. 473).
Door negen grenzen voor te stellen, biedt het raamwerk een uitgebreider perspectief voor het leren over en reageren op mondiale milieu-uitdagingen. De paper uit 2009 erkent andere broeikasgassen dan koolstof door 'stralingsforcering' voor te stellen als een gekwantificeerde drempel - een maatregel die wordt beïnvloed door alle broeikasgassen.
Aanzienlijk verbreedt het het perspectief door kritische milieudrempel op te nemen die rechtstreeks verband houdt met de wereldwijde koolstofcyclus (atmosferisch CO2 en oceaanverzuring) en die die minder overlappen. Voor dat laatste type drempels zijn voorbeelden van stikstof- en fosforcycli die worden beïnvloed door de landbouw, ongekende uitstervingspercentages, veranderingen in het gebruik van zoet water en de opeenhoping van persistente chemische verontreinigende stoffen.
Onderzoekers gemarkeerd drie planetaire grenzen - de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit en verbeterde stikstof cycli - waar de snelle veranderingen "niet kan doorgaan zonder aanzienlijk eroderen de veerkracht van belangrijke onderdelen van de aarde-systeem functionerende" (p 473.).
2015 bijwerken
In 2015 publiceerden Will Steffen en veel van de oorspronkelijke onderzoekers (2015) een update van het planetaire grenzenraamwerk. De update reageerde op input van relevante wetenschappelijke gemeenschappen en algemene wetenschappelijke vooruitgang. Ze introduceerden een tweeledige benadering die de betekenis van bepaalde grenzen identificeert. Dat wil zeggen, klimaatverandering en biosfeerintegriteit werden geïdentificeerd als de "twee kerngrenzen ... die elk op zichzelf het potentieel hebben om het aardse systeem naar een nieuwe staat te drijven als ze substantieel en aanhoudend worden overschreden" (p. 1) .
De onderzoekers reageerden op verzameld bewijs dat de "zone van onzekerheid" heeft verkleind CO2 als een marker voor klimaatverandering. Als gevolg hiervan hebben ze het bereik voor atmosferisch verkleind CO2 van 350-550 ppm naar 350-450 ppm. Ze behielden het bereik van onzekerheden voor stralingsforcering tussen +1.0 en +1.5 W / m2, Opmerkend dat stralingsforcering was + 2.3 W / m2 in 2011 opzichte van 1750.
Onderzoek naar planetaire grenzen beantwoordt aan de algemene aanname dat "wereldontwikkeling binnen de biofysische grenzen van een stabiel aardsysteem altijd een noodzaak is geweest" (p. 7). De onderzoekers beweren een voorzorgsbenadering te volgen die rekening houdt met onzekerheid en "de samenleving ook de tijd geeft om te reageren op vroege waarschuwingssignalen dat zij een drempel nadert en de daaruit voortvloeiende abrupte of risicovolle verandering" (p. 2). De nadruk wordt gelegd op de noodzaak om rekening te houden met de traagheid van langzame aardsysteemprocessen, bijvoorbeeld bij klimaatverandering.
Kruisstukken
SRC Planetaire grenzen onderzoek [Deze pagina heeft veel extra links]
SRC Cijfers en gegevens voor 2015 planetaire grenzen-update
Relevant
CO2.Aarde The Great Acceleration (zie "de GA" tab)
SRC Downscaling planetaire grenzen: Een veilige werkende plaats voor Zweden?
Referenties
Hansen, J., Kharecha, P., Sato, M., Masson-Delmotte, V., Ackerman, F., Beerling, DJ. . . Parmezaanse kaas, C. (2013). Beoordeling "gevaarlijke klimaatverandering": vereiste vermindering van koolstofemissies om jongeren, toekomstige generaties en de natuur te beschermen. PLoS ONE, 8 (12), 1-26. [link]
Hansen, J., Sato, M., Kharecha, P., Beerling, D., Berner, R., Masson-Delmotte, V.,. . . Zachos, JC (2008). Doel atmosferisch CO2: Waar moet de mensheid gericht? arXiv preprint arXiv: 0804.1126. [link]
IPCC. Klimaatverandering 2007. Werkgroep III: Mitigatie van klimaatverandering. Sectie 1.2.2: Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem? Ontvangen oktober 5, 2015, van https://www.ipcc.ch/publications_and_data/ar4/wg3/en/ch1s1-2-2.html [link]
Rockström, J., Steffen, W., Noone, K., Persson, A., Chapin, FS, Lambin, EF,. . . Foley, JA (2009). Een veilige werkruimte voor de mensheid. Nature, 461 (7263), 472-475. [koppeling via NASA Goddard]
Steffen, W., Richardson, K., Rockström, J., Cornell, SE, Fetzer, I., Bennett, EM,. . . Sörlin, S. (2015). Planetaire grenzen: Guiding menselijke ontwikkeling op een veranderende planeet. Wetenschap. doi: 10.1126 / science.1259855 [inkomsten]