Dit artikel gaat over de broeikasgassen die de menselijke beschaving nog steeds in de atmosfeer van de aarde pompt met snelheden die de concentraties steeds hoger houden. Het gaat over koolstofdioxide en andere gassen die de planeet opwarmen en hele gemeenschappen van mensen ontwrichten en zelfs hele diersoorten.

In de jaren 1990 hielden nationale regeringen een monumentale Earth Summit en ratificaties door het thuisland van een overeenkomst om kooldioxide en andere broeikasgassen in de atmosfeer te stabiliseren voordat niveaus gevaarlijk werden. Zelfs de Verenigde Staten hebben het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering ondertekend, met ratificatie in de Amerikaanse Senaat in oktober 1992.

Toen in juni 1992 de Earth Summit werd gehouden, was de atmosfeer 367 delen per miljoen CO2 en stijgt gemiddeld met 1.5 ppm per jaar. Wereldklokken staan ​​nu op het punt 2020 te luiden en de atmosfeer is 409 ppm CO2 en stijgt gemiddeld met 2.4 ppm per jaar.
Aan de nationale regeringen van de wereld is het tijd dat mensen vragen: "Waar is de stabilisatie?"

Helaas wijst het meest betrouwbare teken van wat er aan de hand is - de atmosfeer zelf - niet op stabilisatie in het verschiet. Het gaat gewoon niet gebeuren zonder de bewuste, grootschalige implementatie van snelle transitiestrategieën om van een niet-duurzame koolwaterstofeconomie over te stappen op goede, groene banen en energie die onze lucht en ons water schoon houdt. 

Het wordt tijd dat mensen energiebeleidsmakers vragen: "Waar is de transitie voor stabilisatie, voor het algemeen welzijn en voor een bloeiende toekomst?" Het is tijd om deze urgente vragen aan de orde te stellen bij nationale overheden, beleidsmakers en energiebedrijven. Het is tijd om het niveau van onze gesprekken te verhogen boven het gebruikelijke klimaatgebabbel - het repetitieve gepraat met mooi klinkende woorden als verminderen, verzachten en aanpassen.

Het is 2019 en tijd om echt te worden door klimaatgesprekken, plannen en toezeggingen te baseren op cijfers die schaalbaar zijn en aansluiten bij de atmosfeer en die vrij beschikbaar zijn voor iedereen om te zien.

Wetenschappers hebben geleerd en gecommuniceerd hoe het aardsysteem divers en intelligent leven in de biosfeer in stand houdt en welke menselijke activiteiten interfereren. Ze weten dat het veiligstellen van een bloeiende toekomst niet kan worden bereikt door continu gebruik te maken van fossiele brandstoffen. Het is niet iets dat we zullen bereiken door de infrastructuur voor de winning, het transport en het gebruik van fossiele brandstoffen uit te breiden. En wetenschappers blijven ons herinneren aan de urgentie. Dit is het moment voor alle volkeren en leiders, geworteld in de solide kennis van veranderingen in het milieu, om lokale transities en een wereldwijde transformatie op gang te brengen. Dit is het moment om beleid na beleid - en actie na actie - aan te spannen voor een ommekeer in de richting van duurzaamheid op de lange termijn. Het is tijd dat mensen samenkomen in kleine en grote groepen, op openbare en privé-plaatsen, om onze focus en inspanningen om de opstijgende, levensbedreigende gassen in de atmosfeer te stabiliseren, te vermenigvuldigen en te vermenigvuldigen.

Wij, de menselijke burgers van de planeet, worden geconfronteerd met een klimaatcrisis en een ongekende klimaatnoodsituatie. Het is niet alleen omdat de klimaten op de hele planeet veranderen, of omdat de effecten zich steeds verder uitbreiden en erger worden door de biosfeer, of omdat menselijke activiteiten de primaire oorzaak zijn. Nee. Het is een crisis en een noodsituatie omdat de instellingen en gewoonten van de mensheid nog steeds niet toegewijd zijn om de destabilisatie van de levensondersteunende biosfeer tegen een bepaalde datum of op een bepaald moment in de toekomst te beëindigen. De mensheid en de planeet evolueren naar een toekomst die de vrijheid wegneemt van families om generaties lang te floreren. We stevenen af ​​op een catastrofale mislukking.

Maar snelle stabilisatie kan worden bereikt op atmosferisch, planetair niveau wanneer genoeg van ons onze stemmen en invloed combineren om hard te stabiliseren. Het zal veel werk vergen met mensen die we niet kennen, en werken aan zaken die we niet kennen. Maar alle andere langzame, halve maatregelen leiden tot een mislukking.