STAP 6: Transformative Wijzigingen

Actie is niet genoeg. Om nuttig te zijn, moeten acties de wereldenergie- en hulpbronnenstelsels helpen om tijdig over te schakelen naar duurzaamheid op korte en lange termijn. Om te weten wat helpt en wat niet, leren over aardesystemen en condities leiden tot een stabilisatie van CO2 in de atmosfeer. Leren opent nieuwe vergezichten en wegen voor transformatie. Het is een praktische en uiterst belangrijke stap die individuen kunnen nemen als reactie op klimaatverandering. 

Deze korte webpagina introduceert een klein aantal ideeën en concepten die zijn gekozen om inspiratie op te doen voor het leren van het aardingssysteem, CO2 stabilisatie en aanverwante zaken. Ongeacht welke bronnen van leren en transformatie u het meest inspireren, overweeg om een ​​weloverwogen beslissing te nemen om verder te leren over systemen en stabilisatie. 

 

---

Innoveren om Zero

 

In 2010 hield BIll Gates een TED-talk, "Innovating to Zero." In de lezing erkent hij het advies dat hij van wetenschappers heeft gekregen over de onvermijdelijke behoefte aan mondiaal CO2 emissies tot nul dalen. En het erkent de noodzaak om een ​​einde te maken aan de wereldwijde klimaatverandering om de humanitaire vooruitgang die op veel andere gebieden wordt waargenomen, te behouden.

Het gesprek van Gates wijst op een bepaald antwoord: kernenergie van de 4e generatie. De lezing is niet gepost om dit enkele recept te promoten. Het is niet om te promoten technologie als een op zichzelf staand antwoord op mondiale milieuproblemen. Het doel is om het idee te promoten dat mensen en samenlevingen het vermogen hebben om menselijk vernuft en innovatie te bevorderen om tot nulemissies te komen. Ongeacht uw mening over het recept dat Bill Gates presenteert, beschouw zijn lezing als een goed voorbeeld van het combineren van doel en innovatie om trajecten te ontwikkelen naar resultaten die zo moeilijk zijn als 'nul'. CO2 uitstoot.' Innovatie onthult tenslotte veel paden, waaronder paden die vandaag onvoorstelbaar lijken.

 

Source video  TED: Bill Gates, Innoveren Zero! (Subtitles beschikbaar)

 

 

---

Ontdoen van fossiele brandstoffen

 

Geld praat. Geld doet ertoe. Individuen en groepen kunnen verandering beïnvloeden door weloverwogen investeringsbeslissingen te nemen. Het verplaatsen van geld van infrastructuur voor fossiele brandstoffen naar alternatieve, koolstofvrije energie zegt veel. Je zou kunnen zeggen dat het helpt om wijsheid en intelligentie in het marktsysteem te injecteren. En dat is maar goed ook, toch?

Leidt de manier worden studenten en docenten over de hele wereld overtuigen van hogeschool en universiteit administraties institutionele geld te verplaatsen van fossiele brandstoffen investeringen - en maak investeringen die aansluiten bij een welvarende future.Consider dit fragment uit een open brief met meer dan 300 faculteit ondertekend Stanford University in Californië, Verenigde Staten:

 

Als een universiteit wil buitengewone jongeren opleiden, zodat ze de helderste mogelijke toekomst kunnen bereiken, wat betekent het voor het tegelijkertijd dat de universiteit om te investeren in de vernietiging van die toekomst?

~ 300 + faculteit van de Universiteit van Stanford

 

Kruisstukken

 

Stanford Faculteit desinvesteren  2015 brief aan fossiele brandstoffen desinvestering steunen

Fossiele Gratis Stanford  Studenten verpanden ongehoorzaamheid tenzij Stanford verkoopt

Ga Fossil Gratis  Startpagina | Leer hoe u af te stoten in uw deel van de wereld

Rolling Stone  McKibben (2013) Het geval voor fossiele brandstoffen desinvestering

Rolling Stone  McKibben (2012) opwarming van de aarde de angstaanjagende nieuwe wiskunde

 

Verwant

 

Klimaat Web  Gestrande Activa   Youtube: Navigeren in de Climate Web

Bloomberg  Fase van Duitsland uit 'zwarte goud' begint

 

 

---

Hernieuwbare energie

 

Ongeveer 90% van wereldwijd CO2 uitstoot komt van verbranding van fossiele brandstoffen. Als de mensheid nul wil bereiken CO2 uitstoot en een toekomst creëren zonder niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen, vereist het wereldwijde energiesysteem transformatie. Energie-infrastructuur moet worden vervangen door infrastructuur voor hernieuwbare energiebronnen. 

 

Verwant

 

De Project Solutions (USA)  Overgang naar 100% schone, hernieuwbare energie

 

 

---

Systemen Transformation

 

Stijgende CO₂ en andere mondiale milieu-uitdagingen hebben te maken met complexe aardse en menselijke systemen. Om de uitdagingen en effectieve antwoorden te begrijpen, helpt het om in systemen te denken. Er zijn veel scholen, leerkrachten en bronnen beschikbaar om mensen te helpen bij het leren over systemen. Hieronder vindt u een zeer korte, inleidende lijst met bronnen. Het zal zeker in de loop van de tijd groeien.

 

Kruisstukken

 

Centrum voor EcoLiteracy  Zeven lessen voor leiders in systemen verandering

Universiteit van Oslo  Transformation 2013 Conference Video & Proceedings

WBGU  World in Transition rapporten

 

 

---

Routes voor ontkoling

 

Rome is niet op een dag gebouwd. De ontwikkeling van een nieuw systeem kost tijd. Er zijn zoveel details dat het onmogelijk is om alle beslissingen van tevoren te nemen. In deze complexe situaties vergroot een duidelijke richting de effectiviteit. Door een pad te definiëren, krijgt u een gedeeld gevoel van hoe vorderingen worden gemaakt. Paden voor klimaatrespons worden algemeen besproken en er zijn veel opties. 

Streven te mengen ambitie en uitvoerbaarheid, de Deep ontkoling Pathways Project (DDPP) wordt geïntroduceerd als een aanpak die aandacht verdient.

De DDPP is een samenwerkingsinitiatief om te begrijpen en te laten zien hoe individuele landen kunnen overstappen naar een koolstofarme economie. Het laat zien dat de wereld kan voldoen aan de internationaal overeengekomen doelstelling om de gemiddelde oppervlaktetemperatuur op aarde te beperken tot minder dan 2 ° C. Het vermijden van deze drempel betekent dat de wereldwijde netto-uitstoot van broeikasgassen tegen de tweede helft van de eeuw nul moet naderen. Dit vereist een grondige transformatie van energiesystemen tussen nu en 2050 door middel van een sterke afname van de koolstofintensiteit in de economie. De onderzoekers noemen deze transmortatie "diepe decarbonisatie".

De DDPP publiceert trajecten voor de wereld en 15 landen. De enkele link hieronder brengt u naar de DDPP-site en tal van publicaties en tools voor het ontwerpen van een transformatief pad naar decarbonisatie.

 

Link

 

Deep ontkoling Pathways Project  DDPP Website

 

 

STAP 3: Stabilisatie Basics

Welke omgevingscondities moeten er zijn om het klimaatsysteem op aarde te stabiliseren?  CO2.earth presenteert een paar basisconcepten voor het begrijpen van klimaatstabilisatie in een aardsysteemcontext. Beschouw de links hier bij stap 3 als een mogelijke startplaats. Het is verre van alomvattend of af.

 

---

Global Voordat Lokale

 

"We hebben een duidelijker beeld van toekomstige klimaatveranderingen op wereldschaal dan van de lokale gevolgen van een opwarming van de aarde. En we weten waarom."

~ Rasmus E. Benestad 2015 [info]

 

Lokale gegevens zijn variabeler en mogelijk in strijd met algemene wereldwijde trends. Het kan ons veel vertellen, maar wereldwijde gegevens kunnen een planetaire trend signaleren die duidelijker en betrouwbaarder kan zijn dan lokale signalen.

 

Realclimate 2015  Klimaatverandering komt naar een plaats in uw buurt

 

 

---

CO₂ Stabilisatie Vereisten

 

Intro

 

Het IPCC gepubliceerde een 'Veelgestelde vragen' in 2007 dat de veranderingen in atmosferische stabilisatie voor verschillende broeikasgassen kwantificeert op basis van het percentage besparingen in de wereldwijde uitstoot door menselijke bronnen. Grotendeels gebaseerd op die bron, verandert de relatie tussen veranderingen in CO2 emissies en veranderingen in de lucht CO2 is hieronder samengevat.

 

Emissies Wijzigingen vs. atmosferische veranderingen

 

Een wereldwijde 10-daling CO2 emissies zullen resulteren in een 10% vermindering van de groeisnelheid voor atmosferisch CO2 concentraties. Om atmosferisch te stabiliseren CO2 op de korte of de lange termijn zijn veel diepere bezuinigingen nodig.

 

"Een 50% reductie zou de atmosfeer stabiliseren CO2, maar slechts voor minder dan een decennium. Daarna sfeervol CO2 zou naar verwachting weer stijgen als het land en de oceaan zinken dalen als gevolg van bekende chemische en biologische aanpassingen. Volledige eliminatie van CO2 geschat wordt dat emissies zullen leiden tot een langzame afname van de atmosferische CO2 van ongeveer 40 ppm in de 21st eeuw. "

~ IPCC (2007, blz. 824)

 

Short Term Stabilization

 

Om te begrijpen waarom emissies gehalveerd moeten worden om atmosferische stabilisatie te bereiken, leer je over de luchtfractie voor CO2 emissies uit menselijke bronnen. Zie het volgende tabblad voor een inleiding op dit concept. 

 

Long Term Stabilization

 

De verwijzing hierboven naar "volledige eliminatie van CO2 emissies "is niet alleen een geïdealiseerd scenario. Het is een voorwaarde voor langdurige stabilisatie van CO2 concentraties in de atmosfeer.

"Alleen in het geval van in wezen volledige eliminatie van emissies kan de atmosferische concentratie van CO2 uiteindelijk worden gestabiliseerd op een constant niveau. Alle andere gevallen van matig CO2 emissiereducties vertonen toenemende concentraties vanwege de karakteristieke uitwisselingsprocessen die verband houden met het circuleren van koolstof in het klimaatsysteem. "

~ IPCC (2007, blz. 824)

 

Deze informatie is van cruciaal belang voor het begrijpen van het niveau van emissiereducties dat nodig is om de atmosferische stabiliteit te stabiliseren CO2 en praktisch gesproken ook de mondiale temperatuur en het wereldwijde klimaat.

 

Gevolgen van Delay

 

Het vijfde beoordelingsrapport vermeldt ook dat cumulatief CO2 emissies na verloop van tijd verhogen schade en mogelijkheden van onomkeerbare effecten. 

 

"Aanzienlijke bezuinigingen op de uitstoot van broeikasgassen in de komende decennia kunnen de risico's van klimaatverandering aanzienlijk verminderen door de opwarming in de tweede helft van de 21st eeuw en daarna te beperken. Cumulatieve emissies van CO2 bepalen grotendeels het globale gemiddelde oppervlakopwarming aan het einde van de 21st eeuw en daarna. Beperking van risico's tussen RFC's zou een limiet voor cumulatieve emissies van CO2. Een dergelijke limiet zou vereisen dat de wereldwijde netto-uitstoot van CO2 uiteindelijk tot nul afnemen en de jaarlijkse uitstoot in de komende decennia beperken. "

~ IPCC (2014, blz. 19)

 

Andere broeikasgassen

 

Om de uitstoot voorwaarden te identificeren voor het stabiliseren van andere broeikasgassen, zie het IPCC 2007 10.3 FAQ.

 

Conclusie

 

Wetenschappelijke informatie over de stabilisatie van CO2 concentraties wijzen naar nul globaal CO2 emissies uit menselijke bronnen als voorwaarde voor het bereiken en behouden van een gestabiliseerde atmosfeer CO2 niveaus voor de lange termijn. 

 

Discussie

 

De mensheid heeft een aantal keuzes te maken.

Een daarvan is of het al dan niet stabilisatie wil bereiken. De handtekeningen van 195 landen die het Raamverdrag van de VN inzake klimaatverandering, artikel 2 in het bijzonder, hebben aangenomen, geven aan dat de mensheid die keuze in de jaren negentig heeft gemaakt. Onze instellingen kozen voor stabilisatie.

De volgende keuzes zijn de volgende:

1. Tegen welke datum of atmosferische niveaus zal de mensheid een eerste stabilisatie bereiken CO2 en andere broeikasgassen (inclusief een snelle wereldwijde vermindering van de mens CO2 emissies van ongeveer 50%)?
   
   
2. Tegen welke datum of atmosferische niveaus zal de mensheid stabilisatie op lange termijn bereiken CO2 en andere broeikasgassen (via de eliminatie van de mens CO2 emissies).

 

Kruisstukken

 

IPCC 2007  FAQ 10.3: Als de uitstoot van broeikasgassen te verminderen, hoe snel wil atmosferische verlagen?

Science Daily  Stabiliseren van het klimaat vergt bijna nul koolstofemissies

Carbon Tracker  Fossiele brandstoffen zijn dood. De rest is gewoon detail.

 

Gerelateerde Links

 

GRL 2008  Matthews & Caldeira | Het stabiliseren van het klimaat vereist bijna geen uitstoot [.pdf]

 

Verwante Concept

 

Zie het volgende tabblad voor een kennismaking met "airborne fractie."

 

Referenties

 

IPCC. (2014). Klimaatverandering 2014: Synthese rapport. Bijdrage van werkgroepen I, II en III van het vijfde evaluatierapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change. (Core Writing Team, RK Pachauri en LA Meyer Eds.). Genève, Zwitserland: IPCC. [web + .pdf + Chinese + Korean]

Meehl, GA, Stocker, TF, Collins, WD, Friedlingstein, P., Gaye, AT, Gregory, JM,. . . Zhao, Z.-C. (2007). Wereldwijde klimaatprojecties. Veelgestelde vraag 10.3: Als de uitstoot van broeikasgassen wordt verminderd, hoe snel dalen de concentraties in de atmosfeer dan?   In S. Solomon, D. Qin, M. Manning, Z. Chen, M. Marquis, KB Averyt, M. Tignor, & HL Miller (Eds.), Climate Change 2007: The Physical Science Basis. Bijdrage van werkgroep I aan het vierde beoordelingsrapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (pp. 824-825). Cambridge, VK en New York, VS: Cambridge University Press.

 

---

CO2 Luchtfractie

 

Kruisstukken

 

GCP  2015 wereldwijde koolstofmarkt begroting highlights (compact)

Science Daily '09  Is de lucht fractie van antropogene CO₂ verhogen?

SkS   CO₂ niveaus en in de lucht fractie

ACS  GHG bronnen en putten

SkS  Commentaar van John Cook

CO₂.aarde  Wereldwijde kooldioxide-uitstoot

 

Papieren

 

ESSD '15  Le Quéré et al. | Wereldwijde koolstofmarkt begroting 2015 [.pdf]

Biogeologie '15 Sitch et al. | Recente trends, regionaal CO2 bronnen en putten [.pdf]

GRL  Is de lucht fractie van antropogene CO₂ uitstoot verhogen?

Nature Geoscience '09  Le Quéré et al. | Trends in de bronnen en putten van CO2 [.pdf via GCP]

 

Referenties

 

Canadell JG et al. (2007) Bijdragen aan atmosferische versnelling CO2 groei van
economische activiteit, de koolstofintensiteit, en de efficiëntie van natuurlijke putten. PNAS 104:
18866-18870, http://www.pnas.org/content/104/47/18866.abstract

Friedlingstein P, Houghton RA, Marland G, Hackler J, Boden TA, Conway TJ,
Canadell JG, Raupach MR, Ciais P, Le Quéré C. Update over CO2 uitstoot. Natuur
Geoscience, Online 21 2010 november.

Le Quéré, C., Moriarty, R., Andrew, RM, Canadell, JG, Sitch, S., Korsbakken, JI,. . . Zeng, N. (2015). Wereldwijde koolstofmarkt begroting 2015. Aardsysteemkunde Data, 7 (2), 349-396. doi: 10.5194 / ESSD-7-349-2015

Raupach MR et al. (2007) Wereldwijde en regionale versnellers CO2 emissies.
Proceedings van de National Academy of Sciences 14: 10288-10293.
http://www.pnas.org/content/104/24/10288

 

 

---

Klimaatverandering Inertia

 

Inertie in het klimaatsysteem betekent dat de gevolgen van klimaatverandering en klimaatverandering nog decennia tot eeuwen zullen aanhouden nadat de bronfactoren die verantwoordelijk zijn voor de veranderingen zijn verwijderd. Hieronder worden drie soorten traagheid geïntroduceerd die het klimaatsysteem beïnvloeden, samen met het maskerende effect van aerosolen.

Dit tabblad beschouwt de volgende: 

• toegewijd CO2 emissies van de bestaande infrastructuur
• geëngageerde temperatuur en de zeespiegel stijgt van Broeikasgasemissies 'al in de atmosfeer "
• voorafgaande opwarming gemaskeerd door de koelende werking van aërosolen die kan dalen

 

Infrastructuur Inertia

 

Zelfs als de mensheid zich ertoe verbindt de door de mens veroorzaakte bijna te elimineren CO2 emissies, energie en transportinfrastructuur hebben een lange levensduur die aanzienlijk is CO2 emissieverplichtingen voor de komende 50 jaar (Davis et al., 2010). Deze infrastructurele inertie "kan de belangrijkste bijdrage leveren aan de totale toekomstige opwarming van de aarde" (p. 330).

 

Geëngageerde Emissies

 

In een hypothetisch voorbeeld waar toekomst CO2 emissies zijn beperkt tot CO2-emissies die nu bestaan, schatten onderzoekers dat die emissies (van 2010 tot 2060) een stabilisatie van de atmosferische CO2 onder 430 ppm en een gemiddelde opwarming om ongeveer 1.3 ° C boven pre-industriële niveaus te bereiken. Ter vergelijking, scenario's die het mogelijk maken CO2-uitbreidende infrastructuur om uit te breiden resulteerde in opwarming van 2.4 ° C tot 4.6 ° C door 2100 en atmosferisch CO2 van meer dan 600 ppm.

 

Warming Locked In

 

Wereldwijd opwarming van bijna 1.5 ° C boven de pre-industriële tijd (tot ongeveer 0.8 ° C in 2014), is al opgesloten in het systeem aarde door het verleden en voorspelde broeikasgassen (Wereldbank, 2014).

 

Need for Alternatives

 

De onderzoekers merken dat op CO2-emitting infrastructuur die bestond in 2010 was niet voldoende om atmosferisch te pushen CO2 en opwarming van de aarde voorbij de vangraildoelen van 450 ppm CO2 en 2 ° C. Ze waarschuwen dat het de CO2-uitstootende infrastructuur die nog niet is gebouwd en die de wereld blootstelt aan de meest bedreigende klimaateffecten. Om dit scenario te vermijden, zijn buitengewone inspanningen vereist om alternatieven te ontwikkelen (Davis et al., 2010).

 

Climate Change Commitment

 

In een aantal klimaatstudies zijn modellen gebruikt om simulaties uit te voeren die vertraagde klimaatveranderingen en effecten in hypothetische stabilisatiescenario's identificeren en kwantificeren. Deze studies stellen wetenschappers in staat te leren hoe de aarde naar verwachting zal reageren op een stopzetting van de uitstoot van broeikasgassen die het klimaatsysteem opwarmen, en van aerosols die een deel van de opwarming van de broeikasgassen maskeren. Ze laten zien dat de grootste traagheid (vertraagde respons) wordt gevonden in de oceanen, en dat enige traagheid wordt gevonden op mondiale temperatuurniveaus. 

Meehl en zijn mede-onderzoekers (2006) creëerden bijvoorbeeld een hypothetisch scenario waarin de broeikasgasconcentraties in 2000 de komende 100 jaar hetzelfde bleven. De meervoudige simulaties die ze uitvoerden, toonden aan dat "we ons al inzetten voor 0.4 ° C meer opwarming van de aarde tegen het jaar 2100, vergeleken met 0.6 ° C waargenomen opwarming tegen het einde van de twintigste eeuw" (p. 2603). Verder vertoont de temperatuur tekenen van afvlakking 100 jaar nadat de atmosferische broeikasgasniveaus zijn gestabiliseerd.

Het zeeniveau vertoont een grotere traagheid dan de temperatuur op aarde. De stijging van de zeespiegel steeg meer dan het dubbele van de waargenomen stijgingen in de voorgaande 100 jaar (1901 tot 2000). Tegen 2100 laten de 'Meehl-simulaties' een voortdurende stijgende lijn zien. 

Als de wereld plotseling stopt met het verbranden van fossiele brandstoffen op 1 januari volgend jaar, atmosferisch CO2 zou snel stabiliseren. Maar de temperatuur en het zeeniveau zouden nog lang daarna blijven stijgen. Wetenschappers noemen deze vertraagde stabilisatie van de temperatuur en andere klimaateffecten 'klimaatverbintenis'.

 

Onomkeerbaarheid

 

Een groot deel van de klimaatverandering is grotendeels onomkeerbaar op menselijke tijdsschalen, tenzij netto antropogeen CO2 emissies
waren sterk negatief over een aanhoudende periode. Zien IPCC AR5, Ch 12, p. 1033.

 

Aërosolen

 

Matthews en Zickfeld (2012) geschat dat de volledige afschaffing van aërosolen resulteert in opwarming van tussen 0.25 ° C en 0.5 ° C in het decennium na de afschaffing ervan.

 

Conclusie

 

Vertraagde al reacties in het systeem verhoog de urgentie om onmiddellijk actie te ondernemen om alternatieven voor te bouwen en te implementeren CO2 en GHG-emittig-infrastructuur die nu in gebruik zijn.

 

Kruisstukken

 

IPCC '07  AR4 WGI | 10.7.1 | Klimaatverandering verbintenis tot jaar 2300

IPCC '01  Menselijke invloeden te houden veranderende sfeer tijdens 21st Eeuw

Nature '05  Oceanen breiden effecten van klimaatverandering

Wereldbank 14  Zet het vuur [2014 rapport]

 

Referenties

Armor, KC en Roe, GH (2011). Klimaat engagement in een onzekere wereld. Geophysical Research Letters, 38 (1). doi: 10.1029 / 2010GL045850 [GRL + .pdf]

Davis, SJ, Caldeira, K., & Matthews, HD (2010). toekomst CO2 emissies en klimaatverandering van bestaande energie-infrastructuur. Wetenschap, 329 (5997), 1330-1333. doi: 10.1126 / science.1188566

Friedlingstein, P., & Solomon, S. (2005). Bijdragen van het verleden en de huidige menselijke generaties toegewijde opwarming veroorzaakt door kooldioxide. Proceedings of the National Academy of Sciences, 102 (31), 10832-10836.

Gillett, NP, Arora, VK, Zickfeld, K., Marshall, SJ en Merryfield, WJ (2011). Aanhoudende klimaatverandering na een volledige stopzetting van de uitstoot van kooldioxide. Nature Geoscience, 4 (2), 83-87. doi: 10.1038 / ngeo1047

Meehl, GA, Washington, WM, Santer, BD, Collins, WD, Arblaster, JM, Aixue, H.,. . . Strand, WG (2006). Klimaatverandering projecties voor de eenentwintigste eeuw en de klimaatverandering inzet in de CCSM3. Journal of Climate, 19 (11), 2597-2616.

Matthews, HD en Zickfeld, K. (2012). Klimaat reactie op nul gesteld de uitstoot van broeikasgassen en aërosolen. Nature Climate Change, 2 (5), 338-341. doi: 10.1038 / nclimate1424

Wigley, TML (2005). De klimaatverandering inzet. Wetenschap, 307 (5716), 1766-1769.

 

---

Carbon Budget

 

Cumulatief carbon budget

IPCC over de begroting

Link naar zickfeld op tijd voor de begroting.

Link naar GCP over begroting gebruikt.

Beleidskeuze = hoeveel links te gebruiken

 

Huffington Post '15 Mann | Hoe dicht zijn wij om gevaarlijke opwarming van de aarde?

 

 

STAP 2: Stel uiteindelijke doel

bron Afbeelding  UNFCCC

 

Mensheid heeft een ultieme doelstelling om haar reactie op klimaatverandering te sturen. Het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering is op 21 maart 1994 in werking getreden (UNFCCC). De 195 landen die het UNFCCC hebben geratificeerd, zijn partij bij het verdrag. Door het UNFCCC te bekrachtigen, hebben ze elk een uiteindelijk doel aangenomen dat is uiteengezet in artikel 2:

 

Artikel 2

Objectief

Het uiteindelijke doel van dit verdrag en eventuele bijbehorende juridische instrumenten die de Conferentie van de Partijen aanneemt is te bereiken, In overeenstemming met de desbetreffende bepalingen van het Verdrag, stabilisatie van broeikasgasconcentraties in de atmosfeer op een niveau dat gevaarlijke antropogene verstoring van het klimaatsysteem zou voorkomen. Een dergelijk niveau moet worden bereikt binnen een tijdsbestek dat voldoende is om ecosystemen in staat te stellen zich op natuurlijke wijze aan de klimaatverandering aan te passen, om ervoor te zorgen dat de voedselproductie niet wordt bedreigd en om de economische ontwikkeling op duurzame wijze te laten verlopen.

 

De wereld heeft een uiteindelijk doel, maar is duidelijk wat er nodig is? De simpele conclusie is dat 195 landen hebben afgesproken om de concentratie van broeikasgassen ooit te stabiliseren. Maar wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?

Het International Panel on Climate Change heeft deze vraag in 2007 behandeld toen het zijn vierde beoordelingsrapport publiceerde. Ze bekijken de bevindingen van expertgroepen die bovenste risicogrenzen associëren bij wereldwijde gemiddelde temperatuurstijgingen tussen 4 ° C en 1 ° C, en broeikasgasconcentraties zo hoog als 2 delen per miljoen CO₂-gelijkwaardig. De AR4 van het IPCC richt zich op de belangrijkste kwetsbaarheden die verband houden met artikel 2: biologische systemen, sociale systemen, geofysische systemen, extreme gebeurtenissen en regionale systemen. Het IPCC-artikel, Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?, Bespreekt de compleixities van deze vraag in meer detail.

Sinds 2007 hebben sommige wetenschappers 350 geïdentificeerd ppm CO2 als bovengrens, hoewel een verhoogde stralingsforcering van 1 watt per vierkante meter aarde meer omvattend is omdat het andere broeikasgassen en alle andere door de mens veroorzaakte factoren omvat (Hansen et al., 2008; Rockström et al., 2009; Steffen et al., 2015).

 

Kruisstukken

 

IPCC-2007  Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?

UNFCCC  Introductie van het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering

UNFCCC  Tekst van het verdrag (Engels) [PDF]

 

Referentie

 

UNFCCC.  De eerste stappen naar een veiliger toekomst: Invoering van het klimaatverdrag.  Ontvangen oktober 5, 2015, van http://unfccc.int/essential_background/convention/items/6036.php [link]

 

 

---

Rio 1992 Earth Summit (Context)

 

bron  VN-foto | Michos Tzavaros

 

De VN-conferentie over milieu en ontwikkeling (UNCED) van 1992 - algemeen bekend als de Earth Summit - 'was een keerpunt in de geschiedenis van internationale onderhandelingen en legde, zoals het deed, de basis voor een nieuw wereldwijd partnerschap om duurzame ontwikkeling voor alle volkeren van de wereld ”(Cicin-Sain, 1996, p. 123). De conferentie resulteerde in vijf grote overeenkomsten:

 

• Rio beginselverklaring
• Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering
• Verdrag inzake biologische diversiteit
• 21 Agenda
• Een 'Statement on Forest Principles'

 

Deze overeenkomsten bevatten een visie voor een duurzamere en rechtvaardigere mondiale samenleving. Ze wezen ook op een wegenkaart om er te komen. Dat wil zeggen, ze combineerden wettelijke verplichtingen voor landen in de twee verdragen met een verscheidenheid aan 'soft law'-principes, richtlijnen en voorschriften om natiestaten en anderen te begeleiden bij een breed scala aan milieu- en ontwikkelingskwesties.  

In de decennia sinds de aardetop van 1992 in Rio de Janerio zijn de vervolgacties en overeenkomsten uiteenlopend. Als we kijken naar het huidige landschap en toekomstige acties, kan het nuttig zijn om eerdere perspectieven en contexten te overwegen die hebben geleid tot mechanismen zoals het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering. Dat is het is binnen deze ruimere context dat landen het uiteindelijke doel hebben aangenomen dat is verwoord in artikel 2 van het UNFCCC.

 

Kruisstukken

 

Earth Summit (Algemeen)

UN  VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling (1992)

EOE  1992 VN-Conferentie over Milieu en Dev., Rio de Janeiro

 

Verklaring van Rio milieubeheer

UNEP  Verklaring van Rio milieubeheer

IISD  Verklaring van Rio over milieu en ontwikkeling

 

21 Agenda

UNEP  21 Agenda

IISD  21 Agenda

 

Statement of Forest Principles

UN  1992 Report. Bijlage III: Statement of Principles

IISD  Statement of Principles on Forests

IISD  Inleiding tot de Global Forest Beleid

 

Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering

UNFCCC  Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering

IISD  Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering

 

VN-Verdrag inzake biologische diversiteit

CBD  Verdrag inzake biologische diversiteit

CBD  Behoud van het leven op aarde

IISD  Verdrag inzake biologische diversiteit

 

Eerder Ontwikkelingen

IPCC  1988 creatie van International Panel on Climate Change

VN WCED  ONLINE BOEK | 1987 'Brundtland-rapport'

EOE  1972 VN-conferentie over Leefmilieu, Stockholm

 

 

Stem van een Kind Delegate

 

"Als je niet weet hoe je het moet repareren, stop dan alsjeblieft met breken!"

~ Severn Cullis-Suzuki (Leeftijd 12 1992 op de Top van de Aarde)

 

bron  YouTube / Wij Canada

 

Verwant

 

UNEP  Severn Cullis-Suzuki 20 jaar later

ssjothiratnam.com  Volledige tekst van Severn Suzuki's toespraak tot de VN Earth Summit

 

Referentie

 

Cicin-Sain, B. (1996). Earth Summit implementatie: Vooruitgang sinds Rio. Marine Policy, 20 (2), 123-143. doi: 10.1016 / S0308-597X (96) 00002-4 [tijdschrift]

 

 

---

Sustainable Development Goals

 

Op 25 september 2015 hebben 193 lidstaten van de Verenigde Naties unaniem de nieuwe Sustainabe Development Agenda (Agenda 2030) aangenomen. In de kern heeft deze nieuwe overeenkomst 17 duurzame ontwikkelingsdoelen. 

SDG 'Goal 13' ondersteunt het werk dat via het UNFCCC wordt ondernomen door in te stemmen met "dringend actie te ondernemen om de klimaatverandering en de gevolgen daarvan te bestrijden. *" SDG13 stelt de volgende doelen:

13.1 Versterken van veerkracht en aanpassingsvermogen aan klimaatgerelateerde gevaren en natuurrampen in alle landen

13.2 Maatregelen inzake klimaatverandering integreren in nationaal beleid, strategieën en planning

13.3 Verbetering van het onderwijs, de bewustmaking en de menselijke en institutionele capaciteit op het gebied van matiging van, aanpassing aan klimaatverandering, vermindering van de impact en vroegtijdige waarschuwing

13.a Uitvoering geven aan de toezegging van de ontwikkelde landen die partij zijn bij het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering om tegen 100 gezamenlijk $ 2020 miljard per jaar uit alle bronnen te mobiliseren om in de behoeften van ontwikkelingslanden te voorzien in de context van zinvolle mitigatiemaatregelen en transparantie over de uitvoering en het volledig operationeel maken van het Groen Klimaatfonds door het zo snel mogelijk te kapitaliseren

13.b Bevorder mechanismen voor het vergroten van de capaciteit voor effectieve planning en beheer in verband met klimaatverandering in de minst ontwikkelde landen en kleine eilandstaten in ontwikkeling, met aandacht voor vrouwen, jongeren en lokale en gemarginaliseerde gemeenschappen

* Erkennen dat het klimaatverdrag is de primaire internationale, intergouvernementele forum voor de onderhandelingen over de wereldwijde respons op klimaatverandering.

 

Deze en de andere 16 SDGs verlengen en uitbreiden van de 8 Millenium Development Goals (MDG's) dat een wereldwijd partnerschap om extreme armoede tussen 2000 en 2015 verminderen.

 

UN  Transformatie van onze wereld: de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling

UN  Algemene Vergadering van de VN-resolutie aangenomen 25 2015 september [.pdf]

UN  Records voor Duurzame Ontwikkeling van de VN-top 2015

UN  Persmateriaal (september 25, 2015) Aanneming van SD Agenda

UN  Persmateriaal (september 26, 2015) Meer over SD Agenda adoptie

UN  BLOG (2015) Nieuwe SD-agenda met eenparigheid van stemmen 193 VN-leden goedgekeurd

 

 

---

planetaire Grenzen

 

Source grafische  Stockholm Reslience Centre

 

Onderzoek naar planetaire grenzen omvat broeikasgasconcentraties en hun temperatuureffecten. En het voegt 8 andere grenzen toe om een ​​meer holistische reeks voorgestelde omgevingsmarkeringen te bieden voor de mensheid om zich te ontwikkelen binnen of het risico te lopen rampzalige gevolgen en onomkeerbare veranderingen in het milieu te veroorzaken die schadelijk kunnen zijn voor de menselijke ontwikkeling.

Dit is een onderzoekskader, geen beleidskader dat is aangenomen door VN-lidstaten. Het gebruik van dit raamwerk impliceert de doelstelling dat menselijke activiteiten de druk op het aardsysteem minimaliseren, zodat de menselijke ontwikkeling op planetair niveau duurzaam is voor de lange termijn. 

Onderzoekers erkennen dat er aanzienlijke onzekerheid bestaat voor het kwantificeren van grenzen en het identificeren van het implact van een overschreden grens op de grenzen van andere aardsysteem. De onderzoeksbenadering is waarschuwend in zijn methoden en biedt vooraf waarschuwingen waar menselijke druk de menselijke ontwikkeling in gevaar brengt.

Het kader wordt geïntroduceerd als een manier om het verbreden van de focus op het klimaatsysteem kwesties aan de bredere context van het systeem aarde veranderingen omvatten.

 

2009 Onderzoek

Wetenschappers creëerden het concept "planetaire grenzen" als een onderzoekskader om een ​​veilige zone of operatieruimte te helpen identificeren en kwantificeren waarin de mensheid generatie na generatie kan gedijen. Johan Rockström en andere vooraanstaande academici (2009) stelden voor het eerst negen nauw met elkaar verbonden biofysische drempels voor die, als ze worden overschreden, 'zouden kunnen zien dat menselijke activiteiten het aardsysteem voorbij de stabiele milieutoestand van het Holoceen duwen, met gevolgen die schadelijk of zelfs catastrofaal zijn voor grote delen van de wereld '(p. 472). Voorlopig stelden ze gekwantificeerde markeringen voor zeven van de grenzen voor als 'beste eerste gissingen'.

Voor een van de grenzen, klimaatverandering, stellen ze een alternatief voor voor de 2 ° C vangrailbenadering en stellen ze grenzen voor die in overeenstemming zijn met een eerdere bevinding van James Hansen en collega's (2008). Dat is, zo stellen ze, atmosferische CO₂ concentraties mogen niet hoger zijn dan 350 delen per miljoen en stralingsforcering mag niet hoger zijn dan 1 watt per vierkante meter boven het pre-industriële niveau (in 1750). Ze waarschuwen dat de meeste klimaatmodellen geen langetermijnfeedbackprocessen bevatten die de temperaturen veel hoger kunnen opdrijven dan verwacht (dwz tot 6 ° C waar 3 ° C werd geprojecteerd). "Dit", schreven ze, "zou een bedreiging vormen voor de eologische levensondersteunende systemen die zich in de late Kwartaire omgeving hebben ontwikkeld en zou de levensvatbaarheid van de hedendaagse menselijke samenlevingen ernstig op de proef stellen" (Rockström et al., 2009, p. 473).

Door negen grenzen voor te stellen, biedt het raamwerk een uitgebreider perspectief voor het leren over en reageren op mondiale milieu-uitdagingen. De paper uit 2009 erkent andere broeikasgassen dan koolstof door 'stralingsforcering' voor te stellen als een gekwantificeerde drempel - een maatregel die wordt beïnvloed door alle broeikasgassen.

Aanzienlijk verbreedt het het perspectief door kritische milieudrempel op te nemen die rechtstreeks verband houdt met de wereldwijde koolstofcyclus (atmosferisch CO2 en oceaanverzuring) en die die minder overlappen. Voor dat laatste type drempels zijn voorbeelden van stikstof- en fosforcycli die worden beïnvloed door de landbouw, ongekende uitstervingspercentages, veranderingen in het gebruik van zoet water en de opeenhoping van persistente chemische verontreinigende stoffen.

Onderzoekers gemarkeerd drie planetaire grenzen - de klimaatverandering, het verlies aan biodiversiteit en verbeterde stikstof cycli - waar de snelle veranderingen "niet kan doorgaan zonder aanzienlijk eroderen de veerkracht van belangrijke onderdelen van de aarde-systeem functionerende" (p 473.).

 

2015 bijwerken

In 2015 publiceerden Will Steffen en veel van de oorspronkelijke onderzoekers (2015) een update van het planetaire grenzenraamwerk. De update reageerde op input van relevante wetenschappelijke gemeenschappen en algemene wetenschappelijke vooruitgang. Ze introduceerden een tweeledige benadering die de betekenis van bepaalde grenzen identificeert. Dat wil zeggen, klimaatverandering en biosfeerintegriteit werden geïdentificeerd als de "twee kerngrenzen ... die elk op zichzelf het potentieel hebben om het aardse systeem naar een nieuwe staat te drijven als ze substantieel en aanhoudend worden overschreden" (p. 1) . 

De onderzoekers reageerden op verzameld bewijs dat de "zone van onzekerheid" heeft verkleind CO2 als een marker voor klimaatverandering. Als gevolg hiervan hebben ze het bereik voor atmosferisch verkleind CO2 van 350-550 ppm naar 350-450 ppm. Ze behielden het bereik van onzekerheden voor stralingsforcering tussen +1.0 en +1.5 W / m^₂, Opmerkend dat stralingsforcering was + 2.3 W / m^₂ in 2011 opzichte van 1750.

Onderzoek naar planetaire grenzen beantwoordt aan de algemene aanname dat "wereldontwikkeling binnen de biofysische grenzen van een stabiel aardsysteem altijd een noodzaak is geweest" (p. 7). De onderzoekers beweren een voorzorgsbenadering te volgen die rekening houdt met onzekerheid en "de samenleving ook de tijd geeft om te reageren op vroege waarschuwingssignalen dat zij een drempel nadert en de daaruit voortvloeiende abrupte of risicovolle verandering" (p. 2). De nadruk wordt gelegd op de noodzaak om rekening te houden met de traagheid van langzame aardsysteemprocessen, bijvoorbeeld bij klimaatverandering.

 

Kruisstukken

 

SRC  Planetaire grenzen onderzoek [Deze pagina heeft veel extra links]

SRC  Cijfers en gegevens voor 2015 planetaire grenzen-update

 

Verwant

 

CO₂.Aarde  The Great Acceleration (zie "de GA" tab)

SRC  Downscaling planetaire grenzen: Een veilige werkende plaats voor Zweden?

 

Referenties

 

Hansen, J., Kharecha, P., Sato, M., Masson-Delmotte, V., Ackerman, F., Beerling, DJ. . . Parmezaanse kaas, C. (2013). Beoordeling "gevaarlijke klimaatverandering": vereiste vermindering van koolstofemissies om jongeren, toekomstige generaties en de natuur te beschermen. PLoS ONE, 8 (12), 1-26. [link]

Hansen, J., Sato, M., Kharecha, P., Beerling, D., Berner, R., Masson-Delmotte, V.,. . . Zachos, JC (2008). Doel atmosferisch CO2: Waar moet de mensheid gericht? arXiv preprint arXiv: 0804.1126. [link]

IPCC. Klimaatverandering 2007. Werkgroep III: Mitigatie van klimaatverandering.  Sectie 1.2.2: Wat is gevaarlijke interferentie met het klimaatsysteem?  Ontvangen oktober 5, 2015, van https://www.ipcc.ch/publications_and_data/ar4/wg3/en/ch1s1-2-2.html [link]

Rockström, J., Steffen, W., Noone, K., Persson, A., Chapin, FS, Lambin, EF,. . . Foley, JA (2009). Een veilige werkruimte voor de mensheid. Nature, 461 (7263), 472-475. [koppeling via NASA Goddard]

Steffen, W., Richardson, K., Rockström, J., Cornell, SE, Fetzer, I., Bennett, EM,. . . Sörlin, S. (2015). Planetaire grenzen: Guiding menselijke ontwikkeling op een veranderende planeet. Wetenschap. doi: 10.1126 / science.1259855 [inkomsten]